The Show MUST go on (part 1)

เย็นวันนี้ ตอนที่ผมกำลังอาบน้ำอยู่ ความคิดอะไรต่อมิอะไรก็ผุดมาจากหัวผม (หมายถึงความคิดดีๆนะครับ)
หนึ่งในนั้นก็คือคำว่า The show must go on ซึ่งเป็นประโยคจากหนังเรื่อง Molin Rouge หนึ่งในหนังโปรดของผม "ชีวิตต้องดำเนินต่อไป" ดูเหมือนง่ายนะครับ แต่ทำโคตรยากเลย
ชีวิตเป็นเหมือนละครหลังข่าวก็ดีสินะครับ พระเอกนางเอกรักกัน จบ... แต่ชีวิตจริงนี่ มันไม่จบแค่นี้นะสิ ชีวิตมันต้องดำเนินต่อไป หนึ่งวันมี 14 ชั่วโมงที่เราต้องอยู่กับมัน ถึงแม้ชีวิตจะท้อแท้ หมดหวัง สิ้นหวัง หรือ เจ็บปวด บางครั้งเราก็หวังว่าหลับตาแล้วตื่นมามันจะเป็นเพียงแค่ฝันร้าย แต่ไม่เลย
ชีวิตต้องดำเนินต่อไป ใช่แล้วครับ บางครั้งถ้าเรามองโลกเพียงแต่ด้านเดียว เราก็จะคิดว่าเราไม่เหลืออะไรเลย
แต่กลับกันถ้าเราลองๆวางเรื่องของเราลงซัก 5 นาทีแล้วมองดูรอบๆตัวเรา เราอาจจะคิดว่าเรื่องของเราช่างขี้เกลือเหลือเกิน คือมันเล็กน้อยมากเมื่อเทียบกับคนอื่น เราไม่ได้เป็นคนแรกในโลกนี้ที่เผชิญเหตุการณ์อย่างนี้ และแน่นอนว่าจะไม่ใช่คนสุดท้ายด้วย
The show must go on
เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาคุยให้ฟังต่อว่า ช่วงเวลา 10 นาทีที่ผมอาบน้ำนี้ ผมได้เรียนรู้อะไรจากพระเจ้าบ้าง

ก่อนอื่นขอฝากคลิปนี้ที่จะหนุนใจทุกคนครับ
เป็นเรื่องราวของพ่อลูกคู่หนึ่ง ดิคและริค ฮอยท์
ดิคมีลูกชายที่พิการแต่กำเนิด เนื่องจากถูกสายรกพันคอจนทำให้สมองถูกทำลาย ซึ่งคุณหมอที่ทำคลอดก็แนะนำให้ทิ้งเด็กน้อยไว้ที่โรงพยาบาลนี้ เพราะเด็กน้อยจะไม่สามารถทำอะไรได้เลย แต่ดิคผู้เป็นพ่อกลับเลือกที่จะเลี้ยงลูกชายของเขาคนนี้ต่อไป
พยายามให้เขามีชีวิตที่ปรกติเหมือนคนทั่วไปทุกอย่าง
มาวันหนึ่งขณะที่ทั้งสองนั่งดูรายการการแข่งมาราธอนทีวีอยู่ ริคก็ให้สัญญาณกับพ่อเขาว่า เขาอยากทำอย่างนี้บ้างได้ใหม และคำตอบของพ่อคือ ได้... มาดูกันครับ แล้วคุณจะซาบซึ้งกับความรักของเขาทั้งสองคน
Posted by Wuut